#909 sometimes when a word won't find me

 

3.vii.22

909

3.183

sometimes when a word won’t find me

 

it’s not that I’ve been pushed or leapt

not that I’ve been mislaid

 

can there be a tune

in the hands of the clock?

 

pull a face

have you been looking too?

 

sometimes won’t remember the score

but go on with the play

 

it and I arranged away

a world for my quotation

 

and sometimes a world

is missing in me

 

live in a whim

think quickly

 

sometimes it’s time again

and I’m gone

 

no wonder

that’s the way of things

 

hear the underchord

tears on top

 

where the forgetting begins

sometimes it’s that I’m too far in the day

 

too far down

some days, absent the sun

 

dizzy in the with

I shine

 

head above water, old tricks up to

genre yet to be named  

 

sometimes when a word won’t find me

it’s because I am here in the picture

 

and all I can see it out

esperanta serio #324 - por la subrigardantuloj

 

324

por la subrigardantuloj

 

parolu al oblonga skatolo

ekvilibra kelkfoje

 

inter orelo kaj lango

malgaja ĉeesto do, de okulo ekstere

 

plejparte tamen, vidu en

al aliaj mondoj

 

ĵetis malsupren

en la man-porteblan helo

 

ĉiu kolo kvazaŭ kun pezo trenante malsupren

malalta grumblado

 

ili foje povas elsendi

vi eble estos ie ajn

 

ili apenaŭ klinas por tuŝi

tamen ĉe ekstremo

 

faligas larmon

brilas kiel ĉielarka diamanto

 

sur tiu ĉi ĉieleto

tiam do fotilo

 

kaj renversi, ili riparas siajn harojn

tiel plu, ĝis infinito

 

bonvolu, nur momentan atenton

mi devas demandi

 

ĉu ni ĉiuj eniru en tiun oblongan skatolon?

ĉu ni povas diri, ke ni loĝas tie

 

kun la urbo, kun ĉiuj ĉi voĉoj

la bildoj de ĉie?

 

konsideru ĉi tion kiel lasta peto -

kiam venos la tempo

 

se ne estas tro da ĝeno

bonvolu certigi, ke mi estas tero aŭ cindro

 

mi ne volas oblongan skatolon

 

 

 

the downlookers

speak to an oblong box

balanced at times

 

between ear and tongue

sad presence then, of eye out

 

mostly though, see in

to other worlds

cast down

into the handheld bright

 

each neck as if a weight depended

low growl

 

they sometimes may emit

you might be anywhere

 

they barely lean to touch

at tether’s end though

 

drop a tear

shines like rainbow diamond

 

on this little sky

so camera

 

flip, they fix their hair

so on, ad infinitum

 

please, just a moment’s attention

I feel I have to ask

 

must we all go into that oblong box?

can we say we live there

 

with the city, with all these voices

the images of everywhere?

 

consider this a last request –

when the time comes

if it's not too much trouble
please see that I am earth or ash

I don't want an oblong box

#908 - sleep is my community

 

2.vii.22

908

3.182

sleep is my community

 

home, in slippers again

here’s the weather

 

places where we were and are

sometimes just as now

 

asleep

a toss and turn

 

so much to be drowned

to be burned

 

and other way around

sleep is my community

 

everything grows in there

days from a lie the colour still

 

it’s on and off

and many times vote

or could say

cast about

 

cast off

 

go with those words

 

make a self all sorts of shapes

just to fit the day

 

here’s skin in which

come to believe

 

we lost you in the forest

 

one lives the dream in there

esperanta serio #323 - utera sonĝado

 

 

323

utera sonĝado

 

ĉiuj el ni estis sonĝi por esti

 

tiu sonĝo estas amletero

 

kiel alie monteto de steloj?

 

ĉu vi ne estas tie?

vi tuŝas por esti

 

en sonĝoj aferoj povas daŭri eterne

nek la tempo estas kie ni estis resti

 

estas kiel ŝtuparo, kiun vi ne povas diri

aŭ grimpado, ĝi estas arbo

 

miri pri la mondo

kaj ĉu

super la faloj

iĝanta, kiel ni estas

la venteto estas nia tuta hararo

 

nia sonĝado alportas ĉi-tiun mondon

 

kaj kiam ni rigardas

neniu vorto estas dirita

 

neniuj ombroj kie ne estas suno

koloro malkreskis ĝis ĝi malaperis

 

tiu sonĝo estas tute formo de amo

 

ĉiuj el ni estis sonĝi por esti

 

 

 

 

 

womb dreaming

 

all of us were dreamt to be

 

that dream's a love letter

 

how else a hilltop of stars?

 

aren't you there?

you touch to be

 

in dreams things can go on forever

nor is time where we were left

 

it's like a ladder you can't tell

or climbing, it's a tree

 

to wonder at the world

and whether

over the falls

becoming, as we are

the breeze is all our hair

 

our dreaming brings

a world about

 

and when we watch

no word is said

 

no shadows where there is no sun

colour turned down till it's gone

 

that dream is all a shape of love

 

we all are dreamt to be 

#907 - COVID is the end of the hippy road

 

1.vii.22

907

3.181

COVID is the end of the hippy road 

 

all that freedom turned out to be Trump

 

the mock of rule 

a signal dropping out 

 

and they are judging us 

are smug 

say we are 

to say so 

 

that’s the roundabout 

 

who’d have thought?

and that's the problem

 

they were always pretending the money away

as in the best American movies 

 

even after 

you must have the baby 

 

I used to think them harmless before  

all potions and salves 

more to be pitied 

 

but I see now 

their naturalness 

the lack of respect

and where it goes

 

all freedom to 

no freedom from 

 

they exercise wild instinct 

so-called 

imagine tides, grain untowards

 

some incense and some sacred oil 

 

don’t let the uniform fool you

its happy go lucky 

do unto others

 

they are shellfish

just pretend to swim 

but mollusc the salt keel 

won’t vote

but feel

do trance

 

a guru grope tickle width superstition

they are all hypnotised 

 

and some have called all of this love

some knuckle up with HATE

whole tribe tattooed thus 

 

theirs the freedom of the dinosaurs 

before this world is struck 

 

I wear a mask among them 

I am hoping to survive