esperanta serion #480 - lumo de plej longa tago

 

 

480

lumo de plej longa tago

 

la plej bona tago, kiam ankoraŭ nenio estas dirita

tiam ĉio estas ankoraŭ por diri

 

tiam birdoj kantas pli laŭte

ol mia kapo interne

 

kaj la noktaj troigoj foriras

turnoludilo malrapidiĝas

 

estas kiel la paŭzo

ĉe la supro de la horloĝo

 

do pordoj ridas malfermitaj

fenestroj rigardas

 

ĉiuj minacoj estas senutilaj kiel fari

tamen venos la vortoj

 

poemo por ekzemplo de mensado

tago lumas proporcie

 

estas kiel kun horzonozo

kiam vi iris ĉirkaŭ la horloĝo

por trovi vin en neniom da tempo entute

 

oni volas laŭdi mallaboremon

mi anstataŭe saltas de la lito

 

tiel farante

lerni pri kio tago temas

 

plej bone kiam ankoraŭ nenio estas dirita

tiam ĉio estas ankoraŭ por diri

 

 

 

 

 

light of a longest day

day's best when nothing's said yet
when all is still to say

then birds sing louder
than my head inside

and night's exaggerations slough
the whirligig winds down

it's like the pause
at the top of the clock

so doors laugh open
windows look

all threats are idle as to do
still the words will come

poem for mind's instance
day lights in proportion

it's like with jetlag
when you've gone round the clock
to find yourself in no time at all

one wishes to praise idleness
I spring from bed instead

so doing
learn what day’s about

best when nothing's said yet
when all is still to say

#1058 - a way that can't be known

 

29.xi.22

1058

3.332

a way that can’t be known

for  ghost writing  

 

I love a street not walked before

in fronding and in flowers strewn

nor any of it seen before

but all this rings

with tunes wings leave

 

come out of blind alley

in jacaranda season

to suburbs grown

with views

 

hazard meandering

mind no step

 

no one has time for them all

but rolling on

just follow nose

 

a downhill lane

leads worlds away

 

you never learn

without first lost

 

I love to hoof it on a whim

to while uncertain streets away

and turn just where I’m taken

 

with not another soul about

though one may never know

 

as many dreamt as here afoot

as all the world turns round

 

where I’ll have gone

is where I’ll go

 

no one must ever know

esperanta serio #479 - prenu iome da tempo kun la ĉielo

 

479

prenu iom da tempo kun la ĉielo

 

fali el la konversacio

 

kuŝi en la herbo

lasu ĝin kreski

 

sekvu viajn proprajn konsilojn por unu fojo

 

fakte

forgesu la ceterajn

estu benata

 

malrapidiĝu

 

iru malsupren monteton

apogita de venteto

pensu nur pri riveretoj

diras birdoj

 

lasu koron pumpi

 

malrapide malrapide

purigi la nebulon

lasu la monton grimpi

 

forgesu la muron

 

piedon al la planko

ŝlosu la bremsojn

rulu

trioble

ĝis la ĉarmo

estas fiksita

kaj en sonĝo

gliti hejmen

 

 

 

take a little time with the sky

 

fall out of the conversation

 

lie in the grass

let it grow over

 

follow your own advice for a change

 

in fact

forget the rest

be blessed

 

slow down

 

orient yourself downhill

 

go down hill

 

backed by breeze

think only of stream pours

birds say

 

let heart pump

 

slowly slowly

clear the mist

let the mountain climb

 

forget the wall

 

foot to the floor

lock the brakes

roll

three times

till the charm

is set

and in a dream

skid home

#1057 - thing wish / conch world

 

28.xi.22

1057

3.331

thing wish / conch world

for Yannis Dramitinos

 

word wants to be thing

but get in the queue

and which?

 

thing wishes itself

more real than was

 

see through a pinhole

all the real

 

they all and we

go into the future

 

everyone’s wearing a mask these days

 

from an early age

things learn world

 

everything has a voice

 

some are telling themselves away

others give

 

no resting on godlaurels

 

most worlds are breathless

some spin and throw a face towards

 

it is a fragile page

 

music wishes itself away

even this requires thin air

 

listen here

 

everyone down in a well

must scream

 

many spectacular whom no one sees

they want the last word too

 

as for myself

wishing to breathe

and out of the box

 

who will understand?

no one knows this world I’ve said

 

upside down

a wobble with

 

it’s me and thing

each passing beyond

and into the picture

we’re from

esperanta serio #478 - falante por la okazo

 

478

falante por la okazo

 

ĉio malsupren de la supro de la horloĝo

vi trapasas kalendaron kiel ĉi tiu

 

la brilanta tamen estas beleco ankoraŭ

kiel tordita de ĉiu spiro

 

forĵetu la lambastonojn, falu

ne estas brakoj por kapti

 

 

 

falling for the occasion

 

all downhill from the top of the clock

you get through a calendar like this

 

the shining though is beauty still

as wrung from every breath

 

throw away the crutches, fall

there are no arms to catch

esperanta serio #477 - ruĝa punkto

 

477

ruĝa punkto

scribimus, lectionem non damus

 

ili demandas al mi kial mi faras ĝin

kio inspiras min?

kion ĝi signifas?

 

mi diris

'bonvolu demandi'

 

ili staras

sur la alia flanko

el frostita vitro

 

ili scivolas

kie estas la fenestroj, la pordoj

 

kompreneble mi petas ilin eniru

 

ili poluras la spegulojn

 

mi ŝatas ilin perditaj

tiam ni estas sur la ĝusta vojo

 

kial ĉi tiuj ĉieloj kiam tiom da elekti?

foje ili demandos – kio estas ĉi tio?

 

trenu hejmen iun nesuspektatan oston

 

pli ofte tamen diru kion ili vidas

(atendu neniun belan vidon)

 

mi ankaŭ ne scias kial mi faras aferojn

ne povas esti bona kialo

sed tiu situacio retroiras longe longan vojon

 

tiom da nedirite

tono, pozo, ŝultrolevo

 

memstimulo ĉi tio estas

kaj iu diris

 

nur iomete da koloro montras

ĉiu al propra korbato

venas kaj iras

premias makulpunkto antaŭ ĉio

ili serĉas nigran kaj blankan

 

mi?

mi preferus esti en la poemo, la bildo

...vekiĝis ĝuste nun

ne memoros veni ĉi tien

 

speco de nebulskripto

 

ne povas esti por vortoj

sed mi estas perdita

 

ni ĉiuj portas maskojn ĉi tiujn tagojn

 

nenio ĉi tie estas finita

per kio mi volas diri, ke mi ne povas halti

 

ĉefe mi volas, ke ili rigardu kaj aŭskultu

ne gravas al mi kiel ili flaras

ne gravas kiel ili odoras

 

 

 

 

red dot

scribimus, lectionem non damus

 

they ask me why I do it

what inspires me

what it means

 

I said

‘feel free to ask’

 

they are standing

on the other side

of frosted glass

 

they wonder

where are the windows, the doors

 

of course of course I ask them in

 

they polish the mirrors

 

I like them lost

then we’re on the right track

 

why these skies when so many to choose?

sometimes they’ll ask – what’s this?

 

drag home some unsuspecting bone

 

more often though say what they see

(expect no pretty sight)

 

I don’t know why I do things either

there can be no good reason

but it goes back a long long way

 

so much unspoken

tone, posture, shrug

 

all stim it is

and someone said

 

just a little bit of colour shows

each to own heartbeat

comes and goes

prize smudge above all

they’re after black and white

 

me?

I’d rather be in the poem, the picture
woke up just now

won’t remember getting here

 

a kind of mist script

 

can’t be for words

but I’m lost

 

we all wear masks these days

 

nothing here is finished

by which I mean that I can’t stop

 

mainly I want them to look and listen

I don’t care how they smell