3.xii.22
1063
3.337
takes me
Gore Cove Track Series
has height
has so much fallen
a gnarl of track
and glitter to the in-come tide
the various passages cross
where we do
in fact without limit
see only some
I am by way of a series of standstills
as silently or more
myself as well observed
hear run
smooth the stones
polish roots as I go
I love it just where no one’s looking
hard by the city’s roar
far far in the afternoon
these three notes firsting summer now
I wonder who they are
3.xii.22
1064
3.338
struggle
for a centre
ekphrastic
for Yvonne Audette’s 1957 ‘Italia Benvenuto’
but it’s more like a method of depth
we look in
come with my own means of framing
I think the side of the brush
or anywhere the pigment’s stuck
reprime in parts to go again
keep the pen
keep anything sharp away
blunt anything near
I like the scale and the sweep of it
soon I will be born
and a rag to catch the drips
483
horoj strange aranĝitaj
vi
pensus, ke ekzistas iu universala leĝo
sunhorloĝo
nur ombro ĵetita
de
bastono
tio
estas la tempo ataketanta
kaj
foje fleksita
sub
forta ŝarĝo
jen
ni estas kie ni estis
maŝinoj
ne rakontos ĝin kiel ĝi estas
mi
ne povas vidi en kio mi estas
kuraĝa
ĉe temperaturoj ekstremoj
poste
ventumilo por horloĝo
amuza
voĉo al
paroli
en
horoj
interne kaj ekstere estas apartaj
la
horo renverse
havas
gravito
iuj
estas enfermitaj en ping-pong-pilko
kun
la tuta trezoro de Alladin
kaj
feliĉa, farante tempon
ĝi
venas inter ni
mi
vidis tempon ruliĝi kiel pilko
tiam
resaltu, eksidu
sen
okulvitroj vi ne vidos kion mi skribas
senpacienca
kun la instinktoj
piano
povas malrapidigi aferojn
tempo
ĉiam estas iam ie aliloke
oni
eble eĉ ĉiam ne estas tie
tempo
forlasos sian vizitkarton
sur
arĝenta pleto
ĝuste
kie vi eniras
per
la papertranĉilo
zorgema!
kaj
tiuj nemalfermitaj leteroj
ĉio
el la pasinteco
alvenante
nun
same
kiel ni
hours
arranged oddly
you'd
think there was some universal law
dial
just a shadow cast
of
a stick
that
is time rounding on
and
sometimes bent
under
a mighty load
here
we are where we have been
machines
won't tell it as it is
I
can't see what I'm in
brave
at temperature's extremes
then
a fan for a clock
funny
voice to
speak
into
hours
inside and out are apart
the
hour upside down
has
gravitas
some
are locked up in a ping pong ball
with
all Alladin's treasure
and
happy, doing time
it
comes between us
I've
seen time roll along like a ball
then
bounce, sit up
without
glasses won't see what I'm writing
impatient
with the instincts
a
piano can slow things down
it’s
always sometime somewhere else
one
might not even be there
time
will leave its calling card
on
a silver tray
just
where you come in
with
the paper knife
careful
and
those unopened letters
all
from the past
arriving
now
just
as we are
2.xii.22
1062
3.336
instance of
presence
ekphrastic
for Aida Tomescu’s 1999 ‘Patru II’
thinking of
Paul Celan
this is the wall from long before
things built, things decomposed
these are the scratchings out
it’s a kind of motion trapped here forever
except that forever never is
it’s like the river run ice
and here’s one leaping from life
you think …
if I could find a way in
the whole world might have been saved
the signs can almost be read
2.xii.22
1061
3.335
seal turns
in so small a sea
zoo series
we painted it blue and a little sky
I can see my shoes
on every turn, fresh capture
it’s me who will look up, away
there is the feeling of constant surveillance
something you can’t quantify
this one – convicted of glide
a certain slipperiness, you see
we spend so much on gaols
cast shadows, delve reflections
I don’t know their other system
but I time the turns to a count of ten
that’s how big this world
482
Marrakech - Ramadano
malprofunda
nokto
la
unua ĉielo estas forlavita
estis
strateto mallume ni venis
suno
stokita en etaj fioloj
bretoj
de figuroj venas al koloro
la
tuta strato ĉi tie deklamas
en
la preskaŭ atingo de la olivo
plafono
estas luno
ne
estas ortaj anguloj ĉi tie
sed
bretoj da figuroj aperas
trajtoj
perditaj al jarcentoj
vizaĝoj
el la Souk
ĉiujn
lumajn objektojn kiu la dezerto forlasis
ni
kroĉiĝas al nia floso
lavita
sur ĉi tiu ĉielo
maroj
parolataj for
nuboj
murmuras
la
lingvo ne estas mia por nomi
kion
serĉas la kolombo
kie
la varmego de la tago eluziĝas
aŭdi
akvon fali
veni
ankoraŭ
por
gustumi la dolĉecon de teo
Marrakech
– Ramadan
shallow
night
first
sky's washed out
it
was alley dark we came
sun
stored in little vials
shelves
of figures come to colour
the
whole street here recites
in
the olive's almost reach
ceiling
is moon
there
are no right angles here
but
shelves of figures come to light
features
lost to centuries
faces
from the Souk
all
luminous objects the desert has left
we
cling to our raft
washed
up on this sky
seas
spoken far off
clouds
murmur
the
language is not mine to name
what
is it the pigeon seeks
where
the heat of the day wears on
to
hear water falling
to
come still
to
taste the sweetness of tea
