911
kun venĝo kiel la vetero
ĉiam
estis malĝojo, kiun mi ne povis diri
komenciĝas
per perdo ne pagebla antaŭen
mi
honoras la misteron
ĝi
ne havas libron
la
princoj de superstiĉo fieras
ili
ne scias pli ol kiel timo estas farita
en
la ĝardeno dum momento tiam mi estis la ĉielo
la
sonĝo ankoraŭ en la kuseno ŝtuparosupre
estas
nur pro kutimo, ke mi estas tie ĉi
with a vengeance
there
was always a sadness I couldn’t tell
begins
with a loss can’t be paid on
I
honour the mystery
it
has no book
the
princes of superstition preen
they
know no more than how fear’s made
in
the garden for a while then I was the sky
the
dream still in the pillow upstairs
it’s
just out of habit I’m here
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.