esperanta serio #726 - jesu al la voĉo!

 

726

voĉdonu jes al la voĉo

 

iu sendis al mi inviton

petis min veni promeni

petis min aŭskulti

ni povus promeni kaj paroli

mi diris

"mi ŝatus aŭdi vian aspekton de la rakonto"

 

ĉi tiu persono kun kiu mi promenis

diris, ke aferoj ne estas tiel bonaj

diris ke multaj malbonaĵoj okazis

diris, ke aferoj tamen povus pliboniĝi

iuj aferoj jam pliboniĝis

kaj iuj aferoj ne

 

diris, ke por pli bone interkonsentu

unue ni devis paroli

unue mi devis aŭskulti

 

kaj ĉi tio devis esti dirita ĉar

kaj mi devis tion konfesi

mia homamaso ne estis tiel lerta aŭskulti

ni volis ĉion laŭ nia maniero

ni volis posedi la tutan landon

kiam la lando antaŭe estis de iu alia

 

ĉi tion iu diris -

kaj ili vere estis iu

ĝi ne estis nur imaga persono

estis la persono kiu invitis min

 

ili diris

'estas vero por diri

ni povas paroli kaj marŝi 

mi volas, ke vi sciu

kiel aferoj estis

mi volas konversacii

pri kien ni povas iri’

 

mi tute ne devis diri multon

 

mi diris 'jes, mi aŭskultos

mi diris dankon pro la invito

mi volas aŭdi, kion vi devas diri'

 

mi nur bezonus skribYESI sur paperpeco

tio diras

 

mi diras 'mi promesas, mi aŭskultos

mi ja faros tion.'

 

 

 

 

                                          

 

 

 

vote yes to the voice

 

someone sent me an invitation

asked me to come along for a walk

asked me to listen

we could walk and talk

I said

‘I’d like to hear your side of the story’

 

this person I was walking with

said things weren’t so good

said lots of bad things had happened

said things could get better though

some things were already getting better

and some things not

 

said to get along better

first we had to talk

first I had to listen

 

and this needed to be said because

and I had to admit this

my mob hadn’t been so good at listening

we’d wanted everything our way

for a long time

we’d wanted to own the whole of the country

when the country had been someone else’s before

 

this someone said –

and they really were someone

it wasn’t just an imaginary person

it was the person who’d invited me  

 

they said

‘there’s truth to tell

we can talk and walk

I want you to know

how it’s been

I want to have a conversation

about where we can go’

 

I didn’t have to say much at all

 

I said ‘yes, I’ll listen

I said thanks for the invitation

I want to hear what you’ve got to say’

 

all I had to do was write YES on a piece of paper

that said

 

I said ‘I promise, I’ll listen

I will.’