662
tagoj,
kiam la vetero tenas en la lito
apartaj vortoj
muskas la menson
apartaj bildoj paliĝas
en certaj tempoj
tago montras sian manon
en vortoj revenantaj
kie ni estis
sciu pri la estonteco
nur ĉi tio
aferoj estos forgesintaj min
en stanon ni fidas
por deteni la sunon
kaj pluvo
ĝis
ni rustiĝas
days
when the weather keeps in bed
certain
words
moss
the mind
certain
pictures fade
at
certain times
day
shows its hand
in
words returning
where
we’ve been
know
of the future
just
that
things
will have forgotten me
in
tin we trust
to
hold off sun
and
rain
until
we
rust
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.