150
poŝtkarto el Tasmanio
preter mia
fumplena kabano
sur la
montoflanko
ĉiam
celante
venas la
promenantoj
kaj siaj
voĉoj
velkanta en
la arbuston
dum la horo
ne pli
laŭte ol
flugiloj de
malplej gravaj insektoj
aŭ de la
malpli grandaj birdoj
a postcard from Tasmania
by my smoky
hut
on the
mountainside
always
aiming up
the walkers
come
with their
voices
fading into
the bush
an hour
no louder
than
wings of
least insects
or of the
lesser birds
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.