90
du poemoj
ne estas muzoj
jen la monto, de kiu ili forkuris
ekzilitoj estas ni nun
vi rigardas en vin mem
estas longa vojo malsupren
rigardu maldekstren rigardu dekstren
la trafiko estas en vi
tiu sovaĝa besta naturo
rigardante eksteren
la klara bluo
en kiu vi iras
plu ĉiufoje
there are no muses
behold the fled mountain
exiles are us
you look into yourself
it’s a long way down
eyes left eyes right
the traffic’s in you
that wild beast nature
peering out
the clear blue
in which you go
further each time
trapasi
poste lumo
disigas la spegulon
kaj tagoj kuniĝas
kiel vojo
tra ruliĝantaj montetoj
verdiĝis
griziĝis
mallumiĝis
step through
then light
takes the mirror apart
and days fall in
like a road
through rolling hills
gone green
gone grey
gone dark
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.