926
preskaŭ ĉe la ekvinokso
papagoj en la mandareno
gajaj lorikoj kaj miellangoj
birdoj de la laŭbo pli bluaj ol peko
iuj vaguloj, iuj silvioj
ia fulmrapid' apodo
kvazaŭ speciala loko estus kantita
bruaj alteriĝuloj
maldelikata de beko
kiuj balancas membron ĝis senmove
falflugas, plonĝas
esti inter la vibra ĝojemocio
ventblovfrapa
pezas pli ol aero
fremduloj al tio, kion ni nomas laboro
nesoeriozaj birdoj
kiuj ne povas zorgi
kaj faligas la felojn kaj semojn
kiuj lasas sian restaĵon ĉien
ne estas iliaj nestoj kiuj ili malpurigas
towards an equinox
parrots
in the mandarin
gay
lorikeets and honey tongues
birds
of the bower bluer than sin
some
dawdlers, some warblers
some
lightning swift
as
if a special place were sung
thud
landers
indelicate
of beak
who
sway a limb till still
swoop,
dive
to
be among the thrill
gust
buffeted
weigh
more than air
strangers
to what we call toil
breezy
birds
who
cannot care
and
drop the skins and pips
who
leave their leavings everywhere
it’s
not their nests they soil
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.