887
tiom da, tiom malmultaj
por la horzonoza serio
ni ekiris kvazaŭ ne estus mapo
kvazaŭ ni estus tentataj de tempo
ampolo ŝaltita
levitacinte
havante ĉiujn ĉi tiujn aĝojn
ĵaluza studo de flugiloj
kiel multaj el ni en la aero nun
kiel estis
ĝuste kiam la unua arbo estis
faligita
kiam ni venis de la glacio
ĝi ankoraŭ fandiĝas
ni ankoraŭ portas la torĉon
kaj malsupre, nokto
sensacia kvieto
la lumigita mondo
preter rampante
so many, so few
for the jetlag series
we set off as if there were no map
tempted from time as we are
lightbulb lit
levitated
having all these ages
jealous study of wings
as many of us in the air right now
as there were
just when the first tree was felled
when we came from the ice
it’s still melting
we still carry the torch
and down below, night
spectacular stillness
the lit world
crawling by
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.