828
la malplenigo
horloĝo kie mi
estis
la tuta taglumo
de la mondo konservita en ĝi
mallumo kie mi
estas
kaj kie vi
ĝi estas finita
ni estas orfoj
ĝardeno
superkreskas sin
en pliiĝo, en
florado, en disvastiĝo,
enkuru inter eĥoj
tiom foriris
oni forgesas ke
oni forgesas
ni forprenis
tempon de la domo
ĝi estis farita
el tempo
muroj malplenaj
kie la mondo pendis
la aero ne plu
povas uzi la vortojn
laste eksteren
neniam malŝaltas
la lumojn
palpebrumu
kaj ĉio estas
tia, kia ĝi estis
the emptying
clock where I was
all the world's daylight saved in it
dark where I am
and where you
it’s over
we’re orphans
a garden overgrows itself
in rise, in spread, in bloom
run back in among echoes
so much gone
one forgets one forgets
we took time from the house
it was made of time
walls blank where the world had hung
air finished with the words
last out
never turns off the lights
blink
and it’s all as it was
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.