esperanta serio #729 - glaĉero

 

729

glaĉero

 

brilas en sia sub glacio

 

tenas sian propran nubon

iam ĉizite

 

muelas ostojn la tutan nokton

iam neĝo amasiĝis aŭ poste

 

antaŭeniras

kaj ĝi glitas reen

 

helikoptero alteriĝas

sed la homoj jam foriris

 

iu enfalis

kaj kiel el la baleno

blua vejnita

aperis perfekte konservita

se pala

 

iu dormis ĝis nun

neniam rimarkis, ke la aĝo finiĝis

ideoj kiel ĉi tiu kunpremiĝas

 

kiel ĉielo faras neĝon

polverigas korojn

 

faras gruzon

 

fluas kiel vitro

fluoreska

sed pli rapide

 

lakto iras de ĉi tie

al la plej proksima laktejo

 

nur rigardeto

 

kiam la glacio estis alta super niaj kapoj

kaj dek kiloj eksteren, preter kie nun estas la marbordo

estis neniu por ĝin vidi

por preni ĝian bildon

por tiam fari sian poemon

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

glacier

 

glows in its under ice

 

keeps its own cloud

once carved

 

grinds bones all night

once snow has piled or since

 

moves ahead

and it slips back

 

a helicopter lands

but the people are gone

 

someone fell in

and like out of the whale

blue veined

emerged perfectly preserved

if pale

 

someone slept so far

never noticed that the age was over

 

ideas like this pack down

like a sky makes snow

grinds hearts to dust

 

makes gravel

 

flows like glass

fluorescent

but faster

 

milk goes from here

to the nearest dairy

 

just a glimpse

 

when the ice was high over our heads

and ten ks out past where the coast is now

there was no one to see it

to take its picture

to make its poem then