640
la formikoj
kredas je pluvo
poemo por
aldoni al la formika amaso
fumo tra la lasta suno
ili scias la kiam kaj la kial
certa arbo, brutaro frotita
herbejo glata, aminda
kronita verda tamen
ili grimpos
nenio estas por ili ĝeno
ne morto
nek ili demandos la kialon
pripensu kia pacienco estas ĉio sidanta!
kaj ne nur arbo sed eĉ aŭto
kiel silenta
kiel malsimila al birdo
sensenca, ni divenos
do devas obei
kompreneble ni fingroludas kun ĉio ĉi
ni maltrankviligas
ni, kiuj preterpasis
kaj en niaj sorĉistĉapeloj de ekvilibro
juĝante juĝita el segita membro
kun flago
fluginte por sinki
kiel ĉiam
sincere via
falas al ni
por kompletigi la regnon
kaj kiam estas nenio por ŝanĝi
ni devas vivi eterne tie ĉi
the ants
believe in rain
poem to
add to the ant heap
smoke
through the last sun
they know
the when and why
a certain
tree, cattle rubbed
meadow
smooth, lovely
crowned
green notwithstanding
they will
climb
nothing is
trouble to them
not death
nor will
they ask the reason
consider what patience all things sitting are!
and not just tree but even car
how silent
how unlike a bird
insensible, we’ll guess
so must obey
of course we fidget all of this
we who have
passed beyond
and in our
wizard hats of balance
judging
judged from a sawnoff limb
with flag
flown to
sink
as ever
yours
sincerely
it falls to
us
to complete
the kingdom
and when
there is nothing to change
we must live
forever here
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.