546
sennomaj
ĉiu nur spiro
flame kun okuloj por
kaprico klinita
ofte enprofundiĝis al grundo
estas unua de la horloĝo
obeema al sezonoj
kvankam ni ne povas voki ilin
ĉiuj enfalas pro rido
ĉiutage pli kie estas mondoj
eterne kaj ĉiam alvenante
nameless
each just
a breath
blaze
with eyes for
whim
bent
often
sunk to soil
it’s
first of the clock
obedient
to seasons
though
we cannot call them
all
fall in with laughter
every
day more where worlds are
forever
and ever arriving
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.