245
venas ĉielarkaj lorikoj
vintra solstica poemo
sezonoj memoras la arbon
kiel formikoj venas viziti
kaj restadi
komforta ĉi tie
estis ĉi tiu tempo
pasintjare
roso same dika
suno ĉe tia deklivo
tiu rido
ne aŭdata dum kelka tempo
nun alte en branĉoj
kaj io pli hela
ĉi tiuj birdoj, kiel somero
sendita
por lumigi la plej malluman
tagon
rainbow
lorikeets come
a winter solstice
poem
seasons
remember the tree
like
ants come to visit and stay
snug
here
it was
this time last year
dew
just as thick
sun at
such a slant
that
laughter
not
heard for a while
now
high up in branches
and
something brighter
these
birds, as of summer sent
to
light the darkest day
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.