esperanta versio de parto de ataraxio

 

ataraxio

 

tre malglata traduko de iuj sekcioj de mia poemo 'ataraxia', kiu hieraŭ gajnis la bronzan medalon en la 2021 Novkastela Poezia Premio

 

7

eĉ kaj se ne mi mem

neniu damaĝo en prizorgado de unu el tiuj aferoj

vi bonfartas farante

en la manoj de la radoĉarumo ĉiam atendante teni

destino hela ĉar ĝi balbutas, volas la frazon

malfacilas distingi ruinojn de tio, kio estas survoje

kiam ni estas la faŭno en la fenestro

en okuloj plej signifaj - ni iru tien

meze de la verdo, se starus kiel steloj

en mortoj de arboj por distanco

eterneco, kie ni divenas

nek ankaŭ tiu centro estas

ranoj, kiuj devenas de nenio

kantas nur por esti

 

12

poste ie posttagmeze

vi rekontiĝas la sunon, pardonu min

ĝi estas tiel ora, kukurboj flikitaj

horloĝo serpentumanta ankoraŭ havas flustrojn

oni devas konfesi

ke ĝi lumas iamaniere

kaprice ĉasadon ĉirkaŭe

petolo pasanta en memoron

kaj ne niaj propraj

tiel malaperas

 

19

fiera esti kreskinta iom da arbaro

kun la tempo tio estis sufiĉe libera

lando bonvenigas tie, kie ni estis

 kaj manĝita viva

endome formikoj pensas pluvon, kiu argumentos?

iluzioj sumiĝas al civilizo

 

20

unu maniero kaj alia

ĉiuj revataj pledas

nur ĉi tio ekvidas ĉion, kion ni havas

vi volas vivi por ĉiam

kien ni eliras en la ĝardenon

 

.

 

Vi povas legi la tutan poemon - angle - en mia antaŭa afiŝo. Kaj estas ankaŭ ligo al video de mia legado de ĝi ĉe fb.