esperanta serio #16 - estanta humila komencanto

 

16

estante humila komencanto

 

mi ofte eraras

mi faras tion mia kutimo

(ne havante miajn proprajn kutimojn ankoraŭ)

 

ĉu vi scias, kiom mi penas?

 

mi trovas, ke mi havas tiom multe por diri

kaj tiel malmultaj vortoj, eĉ malpli gramatiko

 

ĉar mi ofte eraras

mi kelkfoje iras laŭ la longa vojo

 

kaj tiam, hazarde, povus pravi

forgesu, kie mi estis

 

mi ŝanceliĝas

elpensante bicilon

 

sed ĉiu havas sian propran manieron

 

tre ofte mi glitas supren

foje mi tute glitas de la lango

(kaj ankaŭ mi alportas mian propran idiomaĵon!)

 

mi estas ĉi tie por ŝtonigi la ŝtonon

(mi volas diri

por igi ĝin pli ŝtona ol antaŭe)

 

la tablo havas krurojn - do ni dancu!

 

mi estas ĉi tie por la konversacio

mi kredas, ke tio estas arto

kiel lasi la mondon pli bone ol trovite -

alia neebla afero

 

estante humila komencanto

... kiel mi diros ĝin?

mi perdas min por trovi manieron

(oni povus nomi tion religia sperto)

 

faru maksomon pri ĝi

perdita, trovebla en traduko -

 

devas esti perdita

por trovi la vojon

 

ĉi tion ne eble evitas

kial do ne?

 

mi venis al la loko, kie ĉiuj vortoj estas fremdaj

kaj ankoraŭ malkviete nia

 

flago sen tero

neniu mono, neniuj pafiloj

 

mi venas al la paradizo de nur ideo

ĉiuj gratante la malplenan ardezon de espero

kvazaŭ ĉi tiu estus la unua tago

 

tiel mi bonvenigas min

mi humiligas min por ĉiam komenci

mi komencas humiligi min tiamaniere

 

ĉu vi povas vidi, kiel ni ĉirkaŭiras?

ofte en la malĝusta ordo?

 

mi faras mian propran vojon per la vortoj

same kiel ni ĉiu ni devas

farante min fremda ĉi tie

tie, ĉie

 

malgranda kaj granda

mi benas la erarojn

tio alportis min

kiel malalte

kaj tiel fore

kaj tiel profunda

kiel mi estas

 

plezuro renkonti vin ĉi tie

 

being a humble beginner

 

I am often wrong

I make it a habit

(having no habits yet of my own)

 

do you know how hard I try?

 

I find myself with so much to say

and so few words, even less grammar

 

because I am often wrong

I sometimes come the long way

 

and then, by chance, might get it right

forget where I have been

 

I wobble

inventing a bicyle

 

but everyone has his / her own way

 

very often I slip up

sometimes I slip off the tongue together

(and bring my own idiom too!)

 

I am here to make the stone stony

 

the table has legs – so let’s dance!

 

I’m here for the conversation

I believe that is an art

like leaving the world better than found –

another impossible thing

 

being a humble beginner

… how shall I put it?

I lose myself to find a way

(kind of a religious experience)

 

make a precept of it

lost, found in translation –

 

must be lost

to find the way

 

I can’t help it

so why not?

 

I have come to the place where all words are foreign

and still uncannily our own

 

flag with no land

no money, no guns

 

I come to the paradise of just an idea

everyone scratching the blank slate of hope

as if this were the first day

 

that’s how I make myself welcome

I humble myself to always begin

I begin to make myself humble that way

 

can you see how we go round and around?

 

I am making my own way in the words

just as we each of us must

making myself a foreigner here

there, everywhere

 

I bless the little errors

that brought me

as low

and as far

and as deep

as I am

 

a pleasure to meet you here