310
la vortoj kaj siaj poemo
neniu scias de kie estas vortoj
tiuj, kiuj diras, ke ili scias
simple ne fosis sufiĉe profunde...
tamen meritoj al ili pro fosado
neniu scias kien iras vortoj
tiuj, kiuj preĝas, estas nur deziremaj
ni prenas tiujn ĉevalojn por kuri
kial ne?
devis esti koro ellasi ilin
vortoj iam antaŭe por ĉiuj
sed kies kaj kial?
kaj kiom malproksime?
ni ĉiuj amas belan mensogon
neniu scias
kial vorto signifas
kiel ĝi sonas
mi certas
ĉiu vorto havis sian propran melodion por komenci
iuj estas ankora skribataj en la aero
eĉ por klarigi dubon
vortoj estas kun ni
kvankam ne por komenci
ili povas aŭ ne esti tie ĉe la fino
konsideru la kompanio vortoj havas
neniu scias kiel ni estas literumitaj
la sono de la senco estas konvencio
la kunfalo estas tamen la magio
kun vortoj kiel ĉe ni ĉiuj
mi preferas neniun interpunkcion
estas nur la vortoj apudas, froti
libere vagante sur la paĝo
vortoj ĉiam deziras vojon preter
vloas superi sin
sed ni restas kun ili
sekvantan kaj sekvanta
kaj la antaŭan
ĉiam ankoraŭ eĥante post
senvorte
ni estus malpli ol perditaj
mi ŝatus enŝovi miajn vortojn en vian kapon
eĉ sen melodio
… mi faras aferojn malfacile
do
skrapas ĉirkaŭ poemo
esperante lumigi ombrojn
falante en la aferon
ĉu mi estos pli ol trovita?
vortoj montras palan imitadon de la vivo
sed ne estas la vivo, kiun mi volas montri
vortoj en sia propra profunde
faros min
la domo estas elektra en tiu nesto
ĝi estas etendo de ĉiu membro
kaj kion mi pensas, kiom for
kvazaŭ la poemo estus pli profunde en la paĝo
malproksime sub la surfaco vidata
kvazaŭ ĉi tiuj signoj estus
spuroj de alia vojaĝo
(antaŭ longe kaj ankoraŭ venos
estas la sama afero)
kvazaŭ la mapo estus gratita per fakto
skrapita per malnovaj teruroj
do la tero kuŝis atendante la vortojn
por ke ordonoj farus sencon
mi vokas al vortoj
kaj ili venos
iuj embuskas
kaj iuj kuros
kaj kun aŭ kontraŭ
la greno
same kiel la vero
kuŝas sub farbo
kiam bildo estas rivelita
kiel via vizaĝo kiel mi kaptis ĝin unufoje en sonĝo
neniam en la iam poste
devas eliri kaj spiri kun la arboj
lasu la paĝon denove malplena
the words and their poem
no one knows where words are from
those who say they know
have simply not dug deep enough…
all credit to them though for digging
no one knows where words go
the ones who pray are merely wishful
we take those horses for a run
why not?
it must have been heart let them out
words once upon a time for all
but whose and why?
and how far back?
we all love a beautiful lie
no one knows
why a word means
how it sounds
I'm sure
each word had its own tune to begin
some are still scribbled into air
even to clear up a doubt
words are with us
though not to start
they may or may not be there at the end
consider the company words keep
no one knows how it is we are spelled
the sound of the sense is convention
the falling together's the magic though
with words as with us all
I prefer no punctuation
it's just the words abutt, rub up
range freely on the page
words always wish a way beyond
get over themselves
but we're stuck with them
a next and a next
and the one before's
always still echoing after
without words
we'd be less than lost
I'd like to get my words stuck in your head
even without a tune
… I'm doing things the hard way
so
I scratch around a poem
hoping to bring shadows to light
I fall into the thing
will I be more than found?
words show a pale imitation of life
but it isn't life I want to show
words in their own deep down
will do me
the house is electric in that nest
it's every limb's extension
and what I think, how far
it's as if the poem were deeper in the page
far below the surface seen
as if these signs were
traces of another journey
(long since and yet to come are one)
as if the map were scratched with fact
scraped over with old terrors
so the land lay waiting for the words
for orders to make mean
I call to words
and will they come
some lie in wait
and some will run
and with or against
the grain
just like the truth
lies under paint
when a picture is revealed
like your face as I caught it once in a dream
never in the ever after
have to get out and breathe with the trees
let the page be blank again
.jpg)
