159
samideanoj!
nur unu versio
kamaradoj!
hodiaŭ ni konstruas mortintan lingvon
silabo post silabo, de nulo
ĝi estas eta lando
ĉiuj inter
kaj neniam estis
en infanvartejoj, sur la futbalkampo
trompi la aeron per flago
kaj ni mem la valuto
el la ruinoj de ĉiuj aliaj
nun ni konstruas nian propran
ostoj de la malnovaj mondoj kaj sovaĝaj
murmu ĝis landlimoj – ili malaperas!
vi ricevas la ideon
ni dividas ĉi tion tiel
neniu alia faros ĝin
nenio alia faros
iu komplika arkitekturo
vi trovos aliloke
sed ni ne faras erarojn
la ruinoj ĉi tie estas ĉiuj fasado
enŝovu fingron en kaj tra
rigardu kontinentojn drivante
neniam estis originala ideo
krom ĉi tie ni estas
nenio arbitra kaj sen esceptoj
ĝi estas el la sama malnova nigra skatolo
venu! ni ludos ĵetkubojn kun la senfinan
kun kio estas farenda
kaj
kiel tio devas signifi
precizeco!
ĵetu ĉiujn korojn
jam, la nuanco kaj la odoro - unika
sia propra jarcento perdita
lingvo iam estis poemo
eble estos tiel denove
ĉi tiu tro da prudento por dividi
ĝi estas spiro post spiro
en niaj vortoj
kaj malpli
ni parolos ĉi tion ĝis ĝi fariĝos io vivanta
ni diros tio
kio ĉiuj libroj, kiuj estas ankoraŭ skribendaj
neniam povus enhavi
samideanoj!
just one version
today we are building a dead language
syllable by syllable, from scratch
it is a tiny country
all between
and never was at all
in nurseries, on the football pitch
fool the air with a flag
and we ourselves the currency
from the ruins of all others
now we are building our own
bones of the old worlds and wild
mumble up to borders – they vanish!
you get the idea
we share this so
no one else will do it
nothing else will do
some intricate architecture
you’ll find elsewhere
but we make no mistakes
the ruins here are all façade
poke a finger in and through
watch continents adrift
there never was an original idea
except for here we are
nothing arbitrary and no exceptions
it’s out of the same old black box
come! we’ll dice the infinite
with what’s to be done
and
how must this mean
precision!
throw all hearts over
already, the tinge and the whiff – unique
its very own century lost
a language was once a poem
may make it so again
this too much sanity to share
it’s breath by breath
in our words
and less
we’ll speak it into life
we’ll say
what all the books to be written
never could contain
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.